MUTLULUĞUN RESMİ
Bugün; bütün ağaçlar yüreğimdeydi.
Bütün çiçekler gözlerimde.
Güneş, ışıklarını dudaklarıma kondurmuştu.
Neydi kanımı kaynatan bu güzelliğin adı?
Mutluluk muydu?
Bugün,ne varsa hüzünden yanadenize fırlattım az önce.
Sanki beklermiş gibi hepsini,hop hop hoplatıverdi dalgalarında.
En güzel maviliğiyle oynaşıp durdu.
"Bak" dedi "fırlattığın hüzünlerine...
İşte; onların bendeki hükmü sadece bu!"
Sonra, şakalaşırcasına bir kaç tuzlu damlasını sıçratıverdi yüzüme.
Gülümsedim mahcup mahcup,onun bu neşesine...
Duruldu.Bir deniz yıldızı bıraktı avuçlarıma.
Yoksa mutluluk bu muydu?
Herkes kalabalıkken,içimdeki yalnızlığı alıp, gidiverdi sihirbaz martılar!
Bir de arkasından o bildikşen kahkahalı bağırışmalar!
Hiç bu kadar güzelini görmemiştim.
Beyazmış meğersebeni, onlarla bütünleştiren mucize!
Kanat çırpa çırpa, yüreğimdeki isyanları uçurdular...
Yaşamaktan aldığım tad; işte buydu!
Yoksa mutluluk bu muydu?
"Sen mutluluğun resmini çizebilir misin?"
Evet... Adım İNSAN...
Ya, tabii ki, çizerim!
Az önce;ağaç oldum,çiçek oldum,güneş oldum,
deniz oldum,martı oldum,ölümsüzleştim...
Meğerse, hep yanıbaşımdaymışbu güzel resim!
Ben çizdim.
Adı umudum'du!
Yoksa tüm umutlarımbeni hiç terketmeyen mutluluğum muydu?
Mutluluk,hepimize sadece kendi çizdiğimiz resimlerve uzaklıklar kadar yakındır!