Su gibi yaşatıcı ol; Sel gibi yıkıcı , sürükleyici ve öldürücü değil! Sen bir su ol. . . Ama rahmet ol; Afet değil ! Vadiler varken önünde ve ovalar varken, yayılabileceğin; Küçük ırmaklara ayırabiliyorsan kendini ve bardaklara bölebiliyorsan, hayat verirsin çevrene. . . Ve yaşayabilirsin dünya dönmesine devam ettiği müddetçe ! Yoksa hep duyulmayan, dinlenmeyen; korkulan ve kaçılan olursun, seller ve afetler gibi. . . Tercih elindeydi hep ve hep de senin ellerinde olacak ! Ya tutmayı öğreneceksin dilini veya hiç durmadan konuştuğun için, Sadece bomboş ve anlamsız sesler çıkartan birisi olduğunu zannettireceksin çevrendeki insanlara !
Bu gerçek, ilham vericidir. F akat genişletilmiş bir farkında oluş içinde yaşama sorumluluğunu da içinde taşımaktadır. Bu yüzden kendi gerçekliğini beden ve kişilik ile dar kapsamlı özdeşleşmesine borçlu olan ego tarafından reddedilir. Y ani bu kısım , fıkralarda da söylendiği gibi, hem iyi, kötü haber içeriyor. İyi haber, tabii ki, isteyebileceğimiz her şeyi kendimize doğru çekmemizi sağlayacak sonsuz gücün emrimizde olmasıdır. K ötü haber ise, bencilce davranıp sadece kendimiz için bir şeyler istediğimiz oranda, bu güçle olan bağlantımızında azalacağıdır.Çünkü Bilincimizin gidebileceği iki yön vardır. B ir tanesi genişleme yönündedir. D iğeri ise daralmaya doğrudur. G enişleme potansiyelimizin herhangi bir sınırı yoktur. Biz zaten Bütünün parçalarıyız. Aynı zamanda daralma konusundaki potansiyelimizde sınırsızdır. Daralma bilinci kendi içimize doğru çökmemize sebep olur.